گریه ی حضرت آدم (ع) :

وقتی برای قبول توبه ی حضرت آدم جبرئیل اسامی پنج تن را به او تلقین کرد ، به نام مبارک سید الشهدا علیه السلام که رسید گریه راه گلوی او را گرفت .

از جبرئیل علت آن را سوال نمودند و جبرئیل واقعه ی عاشورا در کربلا را برای او بیان کرد و آدم گریه می نمود . ازجمله گفت : آنقدر عطش بر حسین علیه السلام غلبه می کند که آسمان را به صورت دود می بیند .

العوالم ،ج 17،ص30

بحار الانوار ،ج44،ص245

گریه ی حضرت ابراهیم علیه السلام :

هنگامیکه دستور ذبح اسماعیل (ع) برداشته شد ،جبرئیل با حضرت ابراهیم (ع) کلماتی در اجر و ثواب حزین بودن در ماجرای عاشورا بیان فرمود ، تا آنکه واقعه کربلا را گفت و ابراهیم بر مصائب آن حضرت گریه کرد . همچنین هنگامیکه خداوند بر خلیل خود ابراهیم مکوت آسمانها و زمین را نمایاند ، اشباح پنج تن را در زیر عرش دید ، و چون پنجم آنها یعنی حضرت ابا عبدالله را دید گریست .

الخصائص الحسینیة،ص178